Zadania logopedy w ramach WWR
„Pracą dziecka jest zabawa. Dzieci uczą się poprzez wszystko, co robią” – Carolyn Hooper
Do zadań logopedy w ramach WWR należy przeprowadzenie diagnozy logopedycznej,
opracowanie indywidualnego programu wczesnego wspomagania rozwoju dziecka w zakresie komunikacji i rozwoju artykulacji, dokonywanie ewaluacji programu, prowadzenie terapii logopedycznej oraz analizowanie skuteczności pomocy udzielanej dziecku i jego
rodzinie.
Na zajęciach logopedycznych w SOSW im. św. Jana Pawła II w Kętrzynie w szczególności skupiamy się na:
J nawiązaniu pozytywnego kontaktu emocjonalnego z dzieckiem oraz tworzeniu atmosfery
zaufania i bezpieczeństwa sprzyjającego komunikacji werbalnej
J nauce zachowań kluczowych: spokojne siedzenie, uważne patrzenie, naśladowanie
J usprawnianiumotoryki artykulatorów za pomocą ćwiczeń biernych i czynnych
J stymulowaniu punktów neuromotorycznych
J masażach relaksujących ciało
J masażach dociskowych stawów
J usprawnianiu funkcji słuchowej, słuchu fonematycznego, uwagi słuchowej i autokontroli
słuchowej
J ćwiczeniach oddechowych, aspiracji powietrza i relaksacyjnych
J rozwijaniu procesów myślenia, pamięci, wydłużeniu czasu koncentracji uwagi
J rozwijaniu sprawności manualnej i grafomotorycznej oraz umiejętności manipulacyjnych
Wszystkie ćwiczenia i elementy dydaktyczne są wprowadzane poprzez zabawę, zgodnie z
zachowaniem zasady indywidualizacji potrzeb, wymagań, motywowania do pracy oraz
wynagradzania dziecka za podjęty trud.
Ćwiczeniom zawsze towarzyszy wesoła zabawa J J J
Neurologopeda
Alina Koleśnik – Nykiel
Wczesne wspomaganie rozwoju - psycholog
Celem opieki psychologicznej dziecka w ramach wczesnego wspomagania rozwoju jest jego kompleksowe usprawnianie we wszystkich sferach rozwoju oraz dążenie do opóźnienia bądź zahamowania wtórnych zaburzeń w jego w późniejszym okresie. Opieka obejmuje dziecko niepełnosprawne, ale także, to które jest zagrożone niepełnosprawnością oraz jego najbliższą rodzinę.
Działania psychologa z zakresu wczesnego wspomagania rozwoju:
• przekazywanie informacji o stanie dziecka, przyczynach zaburzeń rozwoju i różnych nieprawidłowościach oraz sposobach radzenia sobie z nimi,
• objęcie dziecka psychoterapią grupową lub indywidualną,
• umocnienie rodziców w ich kompetencjach rodzicielskich,
• włączenie rodziców do procesu pomocy dziecku,
• zapobieganie niepożądanym praktykom wychowawczym.
psycholog Ewa Gadomska - Oleszkiewicz
zdjęcia w albumie-klikij na obrazek
Na czym polega wczesne wspomaganie rozwoju (WWR) i kiedy je rozpocząć?
Są to głównie zajęcia specjalistyczne, których celem jest usprawnienie funkcjonowania i rozwoju dzieci z nieprawidłowościami i zaburzeniami. Takie zajęcia prowadzi zespół składający się z psychologa, pedagoga i logopedy, a jeśli ze względu na stan zdrowia konieczny jest również inny specjalista (np. rehabilitant) – także on może do takiego zespołu dołączyć.
Do działań związanych z WWR należą także pomoc i wsparcie dla całej rodziny dziecka, współpraca z placówką dziecka (np. przedszkolem) – dzięki temu zapewniana jest kompleksowość, systematyczność i spójność opieki.
Zajęcia wczesnego wspomagania rozwoju warto rozpocząć wtedy, gdy u dziecka zostanie wykryte zaburzenie i są one prowadzone aż do momentu, gdy podejmie ono naukę w szkole.
Wczesne wspomaganie rozwoju (WWR) – kto może skorzystać?
Nie istnieje zamknięta lista zaburzeń i nieprawidłowości kwalifikujących do tej formy pomocy i wsparcia. Wczesne wspomaganie rozwoju jest przeznaczone m.in. dla maluchów, które mają:
Wczesne wspomaganie rozwoju - zajęcia ogólnorozwojowe
Zajęcia ogólnorozwojowe mają na celu stymulowanie rozwoju psychoruchowego dziecka. Rozwijają i usprawniają percepcję wzrokową i słuchową, koordynację wzrokowo-ruchową oraz motorykę małą i dużą. Usprawniają procesy poznawcze oraz wzbogacają wiadomości o otaczającym świecie. Przygotowują także do nauki pisania i czytania. Ćwiczenia wykonywane w formie ukierunkowanej zabawy umożliwiają dziecku poznawanie świata wszystkimi zmysłami ułatwiając w ten sposób efektywną naukę w przyszłości. W zależności od potrzeb i możliwości dziecka terapeuci wykorzystują elementy różnych terapii, technik oraz programów terapeutyczno - edukacyjnych, m.in.:
· terapię zabawą
· ćwiczenia grafomotoryczne
· Metodę Dobrego Startu Marty Bogdanowicz
· Metoda Knilla
· Metoda Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne
· Terapia ręki
· Pedagogika Marii Montessori, i inne
Oligofrenopedagog Joanna Fuks-Konopka
Wczesne wspomaganie rozwoju – integracja sensoryczna
Integracja Sensoryczna (SI) to metoda uczenia się poprzez zmysły. Rozwijamy się i uczymy poprzez bodźce, które docierają do naszego ciała, właśnie dzięki narządom zmysłów. Zmysły dostarczają informacji o fizycznej kondycji naszego ciała i otoczenia wokół nas. Jest to nie tylko pięć najbardziej znanych zmysłów ( wzrok, dotyk, słuch, smak i węch), ale również propriocepcja (inaczej czucie głębokie – zmysł informujący mózg o położeniu ciała i jego ruchach) oraz układ przedsionkowy (zmysł równowagi).
Istnieje wiele czynników i zagrożeń powodujących, że rozwój integracji sensorycznej może zostać zaburzony. Mogą mieć swoje źródło w okresie życia płodowego, okołoporodowego, wczesnego dzieciństwa lub w czynnikach zewnętrznych. Jeżeli wystąpią nieprawidłowości w procesie przetwarzania i odbioru wrażeń zmysłowych, mówimy wówczas o zaburzeniach integracji sensorycznej. Nie może wytworzyć się wtedy właściwa podstawa, na której dziecko mogłoby budować dalsze, coraz bardziej złożone umiejętności psychoruchowe. Zaburzenia integracji sensorycznej mogą przejawiać się u dzieci pod postacią różnych nieprawidłowych zachowań. Terapia SI polega na aktywności i ćwiczeniach ruchowych stymulujących powyższe układy zmysłów. Terapia Integracji Sensorycznej jest zazwyczaj dla dziecka przyjemnością. Otoczenie terapeutyczne jest wyposażone w różnorodny sprzęt, taki jak:
- liny do wspinania,
- hamaki,
- platformy do huśtania,
- deskorolki,
- ścieżki równoważne,
- pomoce do stymulacji wzroku, słuchu, dotyku.
Terapia SI wykorzystywana jest w pracy z dziećmi:
· ze spektrum autyzmu;
· niepełnosprawnością intelektualną;
· mózgowym porażeniem dziecięcym;
· zespołem Downa;
· innymi sprzężonymi zaburzeniami;
· grupy ryzyka: wcześniaków, dzieci po uszkodzeniach okołoporodowych;
· z opóźnionym rozwojem mowy, jąkających się;
· z dysleksją, dysgrafią i dysortografią;
· nadruchliwych i z zaburzeniami emocjonalnymi.
Terapeuta SI Ewa Bylińska
Wczesne wspomaganie rozwoju – USPRAWNIANIE RUCHOWE
Otwórz-kliknij poniżej na dokument
Wniosek_o_objecie_dziecka_wczesnym_wspomaganiem_zalacznik_nr_1.docx